Η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να υπηρετεί δυο αφέντες!

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Γενάρη αποτέλεσε μια νίκη των εργαζόμενων, των ανέργων και των νέων. Η ισχυρή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με το μεγάλο αθροιστικό ποσοστό της Αριστεράς συνολικά, που είχε ως συνέπεια την εκδίωξη της κυβέρνησης Σαμαρά και το σχηματισμό μιας κυβέρνησης με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δικαίως εκλήφθηκε από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ως ένα σημαντικό πλήγμα ενάντια στον ταξικό αντίπαλο.

Για να αποκτήσει η νίκη αυτή εναν πραγματικό, "υλικό" χαρακτήρα απαιτείται η άμεση υλοποίηση τουλάχιστον των βασικών προεκλογικών δεσμεύσεών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα κυβέρνηση όμως, τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, κινείται ταχύτατα προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση!

Αυτό οφείλεται στην απουσία οποιουδήποτε περθωρίου για μια “αμοιβαίως επωφελή συμφωνία” ανάμεσα στον λαό και τους έλληνες και διεθνείς εκμεταλλευτές του. Μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού που βρίσκεται σε κρίση, δεν υπάρχει για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κανένα μέλλον άλλο από αυτό της φτώχειας, της ανεργίας και της ημι-βαρβαρότητας, την στιγμή που το 1% του πληθυσμού θα συνεχίζει να πλουτίζει παρασιτώντας. Αυτό οφείλεται στο ότι ο καπιταλισμός σαν κοινωνικό σύστημα (δηλαδή η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και ανταλλαγής, την στιγμή που αυτές έχουν κοινωνικό χαρακτήρα) δεν μπορεί πια να παίξει κανέναν απολύτως προοδευτικό ρόλο.

Η εκφράση του ιστορικού αδιεξόδου του καπιταλισμού εκφράζεται σήμερα από το γεγονός ότι είναι ασύμβατη η ύπαρξη δημόσιας υγείας, εκπαίδευσης και ασφάλισης με την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους· η καταπολέμηση της ανεργίας, η ύπαρξη αξιοπρεπών μισθών, ανθρώπινου ωραρίου και βασικών εργασιακών δικαιωμάτων με την διατήρηση των κερδών των μεγαλο-επιχειρηματιών εργοδοτών· η επιβίωση των μικρών επιχειρηματιών της πόλης και της υπαίθρου με την κερδοφορία των τοκογλύφων τραπεζιτών· η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των μεγάλων επιχειρήσεων, της ακρίβειας, της διαφθοράς και η διατήρηση των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων με την ύπαρξη του αυταρχικού και διεφθαρμένου αστικού κράτους κ.ο.κ.



Η νεά κυβέρνηση δεν μπορεί λοιπόν "να υπηρετεί δυο αφέντες". Η προσπάθειά της να το κάνει αυτό, εφαρμόζοντας βασικές φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις όπως αυτές που βρίσκονται στις προεκλογικές δεσμεύσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, με την αποδοχή της ελληνικής και της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής τάξης, έφτασε μέσα σε ένα μόλις μήνα σε πλήρες αδιέξοδο. Ο λόγος είναι πως οι μεταρρυθμίσεις αυτές μπορούν να υλοποιηθούν μόνο ως τμήμα ενός επαναστατικού, σοσιαλιστικού προγράμματος. Ενός πρόγραμματος που θα περιλαμβάνει την διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, την θεσμοθέτηση του εργατικού ελέγχου και την δημιουργία ενός εργατικού κράτους. Η υπομονετική υπεράσπιση ενός τέτοιου προγράμματος ως μόνο δρόμο για την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, είναι ταυτόχρονα ένα κάλεσμα σε επαναστατική δράση προς τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα - αλλά και προς τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου - που με τους υπάρχοντες συσχετισμούς δύναμης ανάμεσα στα δυο βασικά αντίπαλα ταξικά "στρατόπεδα" μπορεί να έχει νικηφόρα κατάληξη πιο εύκολα από ποτέ άλλοτε στην ιστορία!