Δημοσιεύουμε το "editorial" της συντακτικής ομάδας του Revolt, από το νέο τεύχος που κυκλοφόρησε την περασμένη βδομάδα.
Σε μια περίοδο που χιλιάδες πρόσφυγες εγκαταλείπουν τις χώρες τους διεκδικώντας την επιβίωση και συναντούν τη βάρβαρη αντιμετώπιση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού στα νερά του Αιγαίου και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με το πρόσχημα πως «δεν τους αντέχει η οικονομία», έκανε την εμφάνισή του ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα με τη διαρροή των περίφημων «Panama Papers».
Η διαρροή αυτή, που μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «κορυφή του παγόβουνου» εξαιτίας του ότι αποτελεί μόνο ένα μικρό τμήμα του συνόλου των σχετικών εγγράφων, αναδεικνύει με έναν χαρακτηριστικό τρόπο την τεράστια αντίφαση ενός παρηκμασμένου και ιστορικά χρεωκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος: από τη μια πλευρά πόλεμοι, φτώχεια και ανεργία για τους λαούς των χωρών της Ασίας και της Αφρικής αλλά και του λεγόμενου «δυτικού κόσμου» και από την άλλη, προκλητική συσσώρευση πλούτου, φοροδιαφυγή και κερδοσκοπία από την παρασιτική κοινωνική μειοψηφία που αποτελείται από τους καπιταλιστές, τους τραπεζίτες και το πολιτικό προσωπικό τους.
Δικαίως, η εξέλιξη αυτή ήρθε να εντείνει την οργή που συσσωρεύουν οι νέοι και οι εργαζόμενοι σε όλο τον πλανήτη βλέποντας τις κυβερνήσεις των χωρών τους να διακηρύσσουν το «μονόδρομο» της λιτότητας, ενώ την ίδια στιγμή «διασώζουν» τις τράπεζες και μειώνουν τους φόρους στο μεγάλο κεφάλαιο. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ενταχθεί με ζήλο σε αυτήν την προσπάθεια της αστικής τάξης να φορτώσει την κρίση του συστήματος στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Ταυτόχρονα, υιοθετεί μια ελεεινή στάση στο προσφυγικό ζήτημα κι ενώ όλους τους προηγούμενους μήνες δεν είχε κινητοποιήσει στοιχειωδώς τον κρατικό μηχανισμό για να παρέχει στους πρόσφυγες ιατρική φροντίδα, σίτιση, στέγαση κλπ, τώρα στέλνει τα ΜΑΤ να υλοποιήσουν με τη βία την συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για τις απελάσεις!
Η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν κινητοποιηθεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια αντιτιθέμενοι στη βαρβαρότητα που φέρνει η καπιταλιστική κρίση, αλλά βρήκαν ξανά και ξανά μπροστά τους την ηττοπάθεια ή και την ανοιχτή προδοσία των ηγεσιών των μαζικών οργανώσεών τους (των συνδικάτων και των αριστερών κομμάτων). Αυτή η στάση, που ανοίγει στην άρχουσα τάξη το δρόμο για νέες επιθέσεις, προκύπτει από τον χρόνιο ρεφορμιστικό εκφυλισμό αυτών των ηγεσιών, από τις αυταπάτες που έχουν αναπτύξει για τις δυνατότητες του καπιταλισμού – ακριβώς τη στιγμή που αποδεικνύει το μέγεθος του αδιεξόδου του, από την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης που επιδεικνύουν, ακριβώς τη στιγμή που πλατιές μάζες κινητοποιούνται μπαίνοντας ξανά στο ιστορικό προσκήνιο έπειτα από δεκαετίες, στη δυνατότητα της εργατικής τάξης να τον ανατρέψει και να πάρει στα χέρια της την οικονομία, οργανώνοντάς την δημοκρατικά με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος.
Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκαίος ο συνειδητός και οργανωμένος αγώνας αλλά και η μελέτη και η υπομονετική υπεράσπιση των επαναστατικών ιδεών του μαρξισμού απέναντι στις χρεωκοπημένες ιδέες της «φιλολαϊκής διαχείρισης» του συστήματος, ώστε οι νέοι και οι εργαζόμενοι να καταφέρουμε να δικαιώσουμε τους αγώνες μας και να βάλουμε τέλος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα!
Η διαρροή αυτή, που μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «κορυφή του παγόβουνου» εξαιτίας του ότι αποτελεί μόνο ένα μικρό τμήμα του συνόλου των σχετικών εγγράφων, αναδεικνύει με έναν χαρακτηριστικό τρόπο την τεράστια αντίφαση ενός παρηκμασμένου και ιστορικά χρεωκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος: από τη μια πλευρά πόλεμοι, φτώχεια και ανεργία για τους λαούς των χωρών της Ασίας και της Αφρικής αλλά και του λεγόμενου «δυτικού κόσμου» και από την άλλη, προκλητική συσσώρευση πλούτου, φοροδιαφυγή και κερδοσκοπία από την παρασιτική κοινωνική μειοψηφία που αποτελείται από τους καπιταλιστές, τους τραπεζίτες και το πολιτικό προσωπικό τους.
Δικαίως, η εξέλιξη αυτή ήρθε να εντείνει την οργή που συσσωρεύουν οι νέοι και οι εργαζόμενοι σε όλο τον πλανήτη βλέποντας τις κυβερνήσεις των χωρών τους να διακηρύσσουν το «μονόδρομο» της λιτότητας, ενώ την ίδια στιγμή «διασώζουν» τις τράπεζες και μειώνουν τους φόρους στο μεγάλο κεφάλαιο. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ενταχθεί με ζήλο σε αυτήν την προσπάθεια της αστικής τάξης να φορτώσει την κρίση του συστήματος στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Ταυτόχρονα, υιοθετεί μια ελεεινή στάση στο προσφυγικό ζήτημα κι ενώ όλους τους προηγούμενους μήνες δεν είχε κινητοποιήσει στοιχειωδώς τον κρατικό μηχανισμό για να παρέχει στους πρόσφυγες ιατρική φροντίδα, σίτιση, στέγαση κλπ, τώρα στέλνει τα ΜΑΤ να υλοποιήσουν με τη βία την συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για τις απελάσεις!
Η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν κινητοποιηθεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια αντιτιθέμενοι στη βαρβαρότητα που φέρνει η καπιταλιστική κρίση, αλλά βρήκαν ξανά και ξανά μπροστά τους την ηττοπάθεια ή και την ανοιχτή προδοσία των ηγεσιών των μαζικών οργανώσεών τους (των συνδικάτων και των αριστερών κομμάτων). Αυτή η στάση, που ανοίγει στην άρχουσα τάξη το δρόμο για νέες επιθέσεις, προκύπτει από τον χρόνιο ρεφορμιστικό εκφυλισμό αυτών των ηγεσιών, από τις αυταπάτες που έχουν αναπτύξει για τις δυνατότητες του καπιταλισμού – ακριβώς τη στιγμή που αποδεικνύει το μέγεθος του αδιεξόδου του, από την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης που επιδεικνύουν, ακριβώς τη στιγμή που πλατιές μάζες κινητοποιούνται μπαίνοντας ξανά στο ιστορικό προσκήνιο έπειτα από δεκαετίες, στη δυνατότητα της εργατικής τάξης να τον ανατρέψει και να πάρει στα χέρια της την οικονομία, οργανώνοντάς την δημοκρατικά με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος.
Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκαίος ο συνειδητός και οργανωμένος αγώνας αλλά και η μελέτη και η υπομονετική υπεράσπιση των επαναστατικών ιδεών του μαρξισμού απέναντι στις χρεωκοπημένες ιδέες της «φιλολαϊκής διαχείρισης» του συστήματος, ώστε οι νέοι και οι εργαζόμενοι να καταφέρουμε να δικαιώσουμε τους αγώνες μας και να βάλουμε τέλος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα!